Amerika′nın En İyi Saklanan Sırrı

Kararları alanlar nüfusun sadece yüzde 1’i, oysa “Biz %99’uz!”

 “İşgal” hareketlerinin bu gözde sloganın mucidi iktisat profesörü Michael Zweig Amerika’dan tüm dünyaya yayılan sırrı ifşa ediyor!

“Elveda” diyen işçi sınıfı değildi.

Amerikan Rüyası yerini “Kapitalizm Kabustur” gerçeğine terk ederken Liberalizmin on yıllardır topluma arsızca pazarlayarak yüzde 1’in hizmetine soktuğu “orta sınıf” kavramı da artık inandırıcılığını yitirdi. Sokaktakiler dört yol ağızlarında caddedekilerle buluşuyor.

“Elveda” diyen işçi sınıfı değildi.

Bulvarlar kentler işgal ediliyor. Polis parkları zapt eylemiş. Borsacılar, CEO’lar dahi kapitalizme olan güvenlerini yitirmiş, “Belki bizi de, içine gömüldüğümüz bu pislikten kurtarabilirler,” umuduyla bakıyorlar başka bir düzen, yeni bir dünya eylemcilerinin gözlerine. Onlar da el yordamıyla ilerliyor henüz ama “Biz” çoğalıyor.

Kim demiş ki Ormancı Kader artık en iyi ağaçları seçip kesmiyor. Kim demiş ki artık o ağaçlar çatılıp giyotinler inşa edilmeyecek!

“Biz % 99’uz!”

Wall Street’i İşgal Et eylemcileriyle aşina olduk bu slogana; Michael Zweig Amerika’nın En İyi Saklanan Sırrı: İşçi Sınıfı Çoğunluktur kitabını yayınladıktan on yıl sonra, 2008 Mali Kriz’inin ertesinde bu sayfalardan taşıp sokaklarda yankısını buldu.

ABD’de Nisan 2012’de güncel verilerle genişletilmiş ikinci basımı yapılan kitabında Zweig, Amerikan toplumu hakkındaki yaygın “geniş orta sınıf” mitini çürütüyor. İşçi sınıfının yok olduğunu, sınıf mücadelesinin ise artık modası geçmiş bir fikir olduğunu söyleyenlere, en gelişmiş kapitalist ülkeden, imparatorluğun merkezinden cevap veriyor.

Sır perdesini aralayarak çıplak gerçeği, ABD Çalışma Bakanlığı verileriyle gösteriyor. İşçi sınıfının toplumun çoğunluğunu oluşturduğunu sergiledikten sonra, dikkatleri sınıf analizinin en belirleyici noktasına yöneltiyor: İşyerinde ve toplumda kararları kimin verdiğine…

“Gerçek karar vericiler” nüfusun sadece % 1’i… Bırakın işçi sınıfını, serbest meslek sahipleri, küçük işletmeciler, profesyoneller hatta çoğu yönetici dahi yöneten değil sadece yönetilen! Çok açık ki yönetenler de sınıf mücadelesinden vazgeçmiş değil.

Maç uzun süredir tek kale oynanıyor… Üstelik sadece Amerika’da değil dünyanın her ülkesinde durum aynı. İşçi sınıfının ve emek örgütlerinin üzerindeki ölü toprağını atma ve oyuna girme vakti geldi diyen Zweig sadece sosyal ve sınıfsal mücadelelere ilgi duyan akademisyen ve aktivistlere değil, sendikacılara ve işçi sınıfı önderlerine de hitap ediyor.

Sadece işçi sınıfı ve kapitalist sınıfla değil bu iki sınıf arasında kalan orta sınıfla, en alttakilerle, toplum dışı denilenlerle de ilgileniyor ve işçi sınıfına, ekonomik ve sosyal adalet için mücadelesinde bu sınıfların desteğini kazanmasının kritik önemini anlatıyor.

On yıl önce yazılan bu satırlar, giderek artan sosyal ve ekonomik adaletsizliğe karşı toplumun üretici tüm kesimlerini kucaklayacak sihirli bir slogan haline dönüştü: “Biz % 99’uz!”

Üstelik kadim bir sloganı çağrıştıracak, hatta tekrarlayacak nitelikte: “Üreten biziz, yöneten de biz olacağız!”